به گزارش “راهبرد انرژی“، ایران یکتا کشور در جهان است که منحصر و یگانه است. نفت ، گاز و معادن را نمی گویم؟! حکمرانی و آلیاژ سخت و پیچیده ای آن مد نظر است.
کجای دنیا چنین شورای نگهبانی با چینش یکدست و نظارت استصوابی دارند؟!
کجای دنیا نامزدها ریاست جمهوری یک به پنج است؟
کجای دنیا نامزدهای پوششی دارند؟!
کجای دنیا رییس جمهور برای انتخاب وزرای خود از هفت خان رستم باید بگذرد؟!
کجای دنیا باید رضایت احزاب ، قومیت‌ها ، مذاهب ، زنان و اقلیت را بدست آورد و همزمان با معارضین قدرتمند غیر رسمی این گروه ها تعامل کند؟!
درکجای دنیا به وزیری که پس از گذشت چند ساعت از ادعا نابودی نفوذی ها و جاسوسان حریف از موفقیت ها دم می زند و آن افتضاح امنیتی ببار می آورد، رتبه تشویقی می گیرد و در دولت جدید مهمترین و حساسترین پست کابینه را برایش رزو می کنند؟!
کجای دنیای صدها جلسه غیر رسمی برای معرفی وزرا تشکیل می شود و برای رسیدن به هدف از هرگونه اقدام ناجوانمردانه دریغ نمی کنند؟!
کجای دنیا معنای وفاق ملی می شود ، سهم خواهی قلدرمابانه و با بهره گیری از استعلامات امنیتی وزرای مد نظر رییس جمهور را از گردونه خارج می کنند؟!
کجای دنیا بعد از عبور از گردنه های سخت ، نوبت به مجلس شورا و سهم خواهی های طلبکارانه نمایندگانی با کمترین آرا مردمی می‌رسد؟!
عبور رییس جمهور از درون این آلیاژ سخت و پیچیده و تبدیل آن به نانی و شغلی برای جوانان و مردم صبور و منتظر کاری است که خدا باید کمکش کند و با پشتوانه مردمی به نتیجه نسبی برسد.
